Ranson Kriterleri

Safra taşına bağlı olmayan akut pankreatit hastalarında şiddet ve mortalite riskini belirleyin.

Başvuru Anında

İlk 48 Saat İçinde

Ranson Kriterleri Hakkında Detaylar

Ranson Kriterleri, akut pankreatitli hastalarda hastalığın şiddetini ve mortalite (ölüm) riskini öngörmek için 1974 yılında geliştirilmiş tarihi öneme sahip bir skorlama sistemidir. Bu skorlama, hastanın başvuru anındaki ve ilk 48 saat içindeki klinik ve laboratuvar verilerini kullanarak bir risk profili oluşturur. Temel amacı, hafif pankreatit vakalarını, yoğun bakım takibi ve daha agresif tedavi gerektirebilecek şiddetli nekrotizan pankreatit vakalarından ayırt etmektir.

Skalanın Amacı ve Yapısı

Ranson Kriterleri, 11 farklı parametreden oluşur. Bu parametrelerin 5'i hastanın hastaneye başvurduğu anda değerlendirilirken, geri kalan 6'sı ise ilk 48 saat içinde ortaya çıkan değişikliklere göre değerlendirilir. Her bir kriterin varlığı 1 puan olarak sayılır.

Skorun Yorumlanması ve Mortalite Riski

Toplam puan, hastanın mortalite riskini öngörmede kullanılır. Puan arttıkça, mortalite riski de logaritmik olarak artar.

Ranson Skoru (Toplam Puan) Yaklaşık Mortalite Oranı
0 - 2~ %1
3 - 4~ %15
5 - 6~ %40
≥ 7~ %100
Kullanımdaki Sınırlılıklar: Ranson Kriterleri, geliştirildiği dönem için bir devrim niteliğinde olsa da, modern pratikte bazı sınırlılıkları vardır. En büyük dezavantajı, tam bir skor elde etmek için 48 saat beklenmesi gerekmesidir, bu da erken dönemde karar vermeyi zorlaştırır. Ayrıca, orijinal olarak safra taşına bağlı olmayan (genellikle alkole bağlı) pankreatit için geliştirilmiştir. Bu nedenlerle, günümüzde birçok merkezde daha hızlı sonuç veren BISAP skoru veya daha kapsamlı olan APACHE II gibi skorlama sistemleri daha sık tercih edilmektedir.

Geliştiricisi: Dr. John H. C. Ranson

Ranson Kriterleri, adını New York Üniversitesi Tıp Merkezi'nde bir cerrah olan Dr. John H. C. Ranson'dan almıştır. 1970'lerde, akut pankreatit tanısı konan hastaların yönetiminde büyük bir belirsizlik vardı. Hangi hastanın basit destekleyici tedaviyle iyileşeceğini, hangisinin ise hızla kötüleşip hayatını kaybedeceğini öngörmek oldukça zordu. Dr. Ranson, bu soruna bir çözüm bulmak amacıyla, pankreatitli hastaların klinik ve laboratuvar verilerini sistematik olarak analiz etmeye başladı.

1974 yılında yayımladığı çığır açan makalesinde, hastanın başvuru anındaki ve ilk 48 saatteki belirli parametrelerinin, hastalığın şiddeti ve ölüm riski ile güçlü bir şekilde ilişkili olduğunu gösterdi. Bu 11 kriterden oluşan skorlama sistemi, klinisyenlerin eline ilk defa pankreatit prognozunu objektif olarak değerlendirebilecekleri bir araç verdi. Bu çalışma, akut pankreatitin anlaşılması ve yönetiminde yeni bir dönem başlatmış ve sonraki yıllarda geliştirilecek olan diğer birçok prognostik skorlama sistemine ilham kaynağı olmuştur.

Literatür ve Kaynakça

Ranson Kriterleri'nin geliştirilmesi ve klinik uygulamadaki yeri hakkında bilgi veren bazı temel akademik kaynaklar aşağıda listelenmiştir.

Feragatname: Bu skorlama sistemi, eğitimli sağlık profesyonelleri için bir karar destek aracıdır. Klinik kararlar, sadece bu skora değil, hastanın genel durumu, görüntüleme bulguları ve hekimin klinik yargısı gibi faktörler de göz önünde bulundurularak verilmelidir.